September vakantiemaand deel 2 (Seattle) + oktober

Nou mensen, met enige vertraging is hier dan deel 2 van mijn 'vakantieverslag' ;)

Van 25 t/m 28 september ben ik met collega Cheryl (inmiddels oud-collega, daarover later meer) naar Seattle geweest om andere oud-collega Anitza te bezoeken en natuurlijk (belangrijker) het een en ander te bezichtigen. Anitza werkte voor Local Concept, maar is begin juli naar Seattle vertrokken omdat ze eens een ander klimaat en omgeving wilde meemaken. En een ander klimaat was het inderdaad! Cheryl en ik kwamen op donderdagavond rond 22.00 aan op Seattle-Tacoma Airport en we werden daar door Anitza opgehaald. Natuurlijk zijn we even gestopt om wat foto's te maken, maar die zijn niet allemaal even goed gelukt. Daarna hebben we nog even een drankje gedronken in een kroegje in de stad, hebben we wat bij Danny's gegeten (m'n eerste keer!) en zijn we naar Anitza's huis gereden. Daar stond ons een vervelende verrassing te wachten... Ze bleek nog geen meubels te hebben (geld was opgegaan aan een nieuwe laptop) en ook geen extra bed(den). Dat werd dus op de grond slapen voor 3 nachten... Ik hield al niet van kamperen, maar ook met een vast dak boven het hoofd is op de grond slapen geen pretje ;)

Op vrijdagmorgen regende het pijpenstelen (tja, het is geen Californië...), maar gelukkig klaarde het rond 10 uur op en konden we richting de stad vertrekken. De rest van de dag was het heerlijk weer (18 graden). We zijn als eerste naar een soort Farmers Market gegaan, waar allerlei soorten etenswaren werden aangeboden. Daarvandaan hadden we ook een prachtig uitzicht over de baai en enkele eilanden (zie foto). Vervolgens zijn we langs de oudste Starbucks gelopen, al moet erbij worden gezegd dat de oorspronkelijke locatie een paar straten verderop was. Na onze lunch hebben we een ritje gemaakt in een amfibievoertuig, genaamd 'Ride the Duck'. Dit begon als een ritje door de stad, vervolgens daalden we af in Lake Union, van waaruit we een mooi zicht hadden op de skyline van Seattle. Eenmaal terug op de weg hebben we nog enkele wijken van de stad gezien, evenals het gezellige gebied bij de baai. Terug bij ons beginpunt hebben we de monorail genomen naar de Space Needle. Want ja, wat is een bezoek aan Seattle waard zonder naar hét uitzichtpunt van de stad te zijn geweest?! Uiteraard was het uitzicht geweldig (inclusief zonsondergang) en hebben we vele foto's kunnen maken. Moe maar voldaan zijn we halverwege de avond teruggereden naar Lynnwood, met onderweg een Italiaans diner bij Olive Garden.

De volgende dag stond immers ons bezoek aan Vancouver op het programma! Ik had de wekker op 6.15 gezet, maar die twee dames schoten totaal niet op, zodat we rond 10.30 pas vertrokken... Cheryl was tot in Vancouver chagrijnig omdat mijn wekker veel te vroeg af ging en ik steeds op snooze drukte. Tja, dan moet je maar opstaan, die wekker gaat niet voor niks ;) Anitza vertrouwde mij het eerste deel van de reis toe in haar toch vrij nieuwe auto. Dat was mijn eerste rit ever in een automaat en eigenlijk viel het best mee. Alleen was het wat saai, omdat de snelheidslimiet vrij laag ligt in de VS... Na ruim een uur rijden en een koffiepauze bij Starbucks nam Anitza het over, zodat we gemakkelijker de grens zouden kunnen oversteken. We kregen wat vragen voorgeschoteld over het doel van onze reis en daarna waren we officieel in Canada! Toch wel een leuk gevoel :)

Na wat zoeken (is toch lastig zonder navigatie en/of kaart) kwamen we in het centrum van Vancouver aan en hebben we de auto bij Canada Point geparkeerd. We hadden een mooi uitzicht op North Vancouver aan de andere kant van het water en er was zelfs een pannenkoekenrestaurant genaamd 'De Dutch'. Helaas was het op dat moment geen etenstijd ;) Cheryl en Anitza wilden daarna graag naar een kunstmuseum, maar ik had weinig zin om daar m'n geld aan uit te geven. Ik heb dus in m'n eentje de metro gepakt en ben bij de stadions gaan kijken. Het weer was geweldig (17 graden) en ik heb toch mooi wat meer van de stad gezien dan de dames. Nadat we elkaar met heel veel moeite weer hadden gevonden, zijn we naar Stanley Park gereden, waar we alweer een zonsondergang konden aanschouwen :) Hier heb ik een aantal prachtige foto's gemaakt, waaronder een van m'n beste ooit. Rond 21.00 zijn we weer teruggereden naar Anitza's huis. Opnieuw een geslaagde dag, al had die van mij wat eerder mogen beginnen ;)

De volgende morgen moesten we redelijk vroeg opstaan, omdat we om 10:20 zouden vliegen. Ondanks een klein beetje vertraging bij vertrek, kwamen we op tijd aan in San Diego. Ook aan vakantie nummer 2 was een einde gekomen...

Dan vraag je je nu af: is er na die tijd nog iets noemenswaardigs gebeurd? Het antwoord luidt: natuurlijk! Niet in de vorm van bijzondere uitstapjes helaas, maar wel op het werk. Eigenlijk is het al sinds de zomermaanden een hele uittocht op kantoor. Sommige collega's waren aan een andere uitdaging toe, maar anderen raakten hun baan kwijt als gevolg van bezuinigingen. Zo kreeg Cheryl een paar weken geleden opeens op maandagmorgen te horen dat ze per direct mocht vertrekken. Ze werkte pas bij ons sinds april en kwam in mei over vanuit New York. Best wel hard. Ook onze Globalization Manager Carmen, die al 12 jaar in dienst was, raakte haar baan kwijt. Onze kantoorkat Lui vertrok eveneens, simpelweg omdat Carmen altijd voor hem zorgde. Afgelopen week kregen we te horen dat Dai (Business Optimization Manager) voor de eerste keer zwanger is en ook nog eens een nieuwe baan dichter bij huis heeft gevonden. Tegenover deze exodus staat de komst van Lauren (Executive Assistant) en Arturo, de nieuwe trainee uit Spanje.
Mensen vroegen mij al: ben jij niet bang dat je moet vertrekken? Ik ben daar nooit echt bang voor geweest, want ik ben voor hen goedkoper dan mensen met een vast contract. Ook is men erg tevreden over mijn werk. Dat heb ik van enkele collega's gehoord en ook van de grote baas himself, op een bepaalde manier. Daarover later, op een geschikt moment, meer informatie.

Is er verder nog wat gebeurd? Jazeker!

* Op 6 oktober ben ik met Malcolm en Irma voor het eerst naar een basketbalwedstrijd geweest. Elk jaar komen de Los Angeles Lakers naar San Diego voor een oefenwedstrijd en dit jaar speelden ze tegen de Denver Nuggets. Beide teams doen het vooralsnog niet heel geweldig in de NBA, maar ik heb wel een aantal bekende spelers aan het werk gezien, onder wie de grootste ster Kobe Bryant. De Lakers wonnen met 98-95.

* Op 11 oktober ben ik met enkele collega's (en oud-collega's Virginia en Cheryl) naar Tijuana geweest. Mijn Mexicaanse collega Gabriela had een heel programma uitgedacht en het was erg gezellig. Natuurlijk hebben we voordat we teruggingen naar San Diego nog even echte Mexicaanse taco's gegeten, waarna we koers zetten naar de grens. Dit was vast een hele bijzondere ervaring voor de dienstdoende douanier, want je krijgt niet elke dag een auto voor je neus met mensen uit 8 verschillende landen ;) Dit zorgde voor een half uurtje oponthoud, maar om 4 uur 's morgens was ik dan toch thuis!

* Op 18 oktober was het tijd voor mijn volgende sportervaring: de eerste American Football-wedstrijd. Het betrof een wedstrijd tussen twee college teams: Hawaii Warriors - SDSU Aztecs. De Aztecs wonnen met 17-10.

* Op 23 oktober ben ik naar een bijzonder diner geweest in een van de luxe Marriott Hotels geweest. Deze avond was georganiseerd door de Pregnancy Care Clinic, waar onze kerk in San Diego sponsor van is. Er waren tijdens het diner enkele sprekers die over hun werk en/of ervaringen met de kliniek vertelden. De hoofdspreker was Michael Reagan, geadopteerde zoon van oud-president Reagan. Hij vertelde op meeslepende wijze hoe hijzelf en ook enkele van zijn naaste familieleden werden geadopteerd en hoe dat het verschil had gemaakt in hun leven. Het was bijna verkiezingstijd (afgelopen dinsdag 4 november), dus natuurlijk waren er ook enkele lokale politici aanwezig die je daar anders niet zou zien, maar ja, zo gaat dat hier. Uiteraard was het de bedoeling dat je na het horen van deze verhalen een nog hoger bedrag naar de stichting zou overmaken dan je al van plan was ;)

Dat waren dan mijn belevenissen tot nu toe. Jullie, mijn trouwe lezers, weten nu weer dat ik nog steeds leef en in goede gezondheid mag verkeren, en ik kan nu weer proberen wat bijzondere (en gewone) dingen te gaan ondernemen. Tot de volgende keer!