September vakantiemaand - deel 1 (Mexico)

Beste lezers,

Allereerst een verheugende mededeling: dit keer zitten er maar 36 dagen tussen m'n vorige en huidige verslag. Toch een hele verbetering met de vorige keer (bijna twee maanden) als je het mij vraagt ;)

September was dit jaar mijn vakantiemaand te noemen. Zoals in het vorige verslag al verteld, was 1 september een nationale feestdag waarop ik voor het eerst naar Tijuana (Mexico) ben geweest.

De week erop stond de reis naar Mexico City (Mexico-Stad zo je wilt) op het programma. Hier had ik al een tijdje naar uitgekeken, maar om eerlijk te zijn toch niet zo veel als naar pak 'm beet een vakantie naar Italië of Griekenland. Ik denk dat dat kwam doordat ik verhalen had gehoord over overvallen en kidnappingen waarbij men je naar de dichtstbijzijnde pinautomaat rijdt om wat geld van je te 'lenen'. Natuurlijk wist ik ook dat Mexico niet bekend staat om z'n rijkdom. Desondanks wilde ik deze mooie kans om met Malcolm en Irma haar/hun familie te bezoeken niet laten schieten.

12 September was de dag van vertrek. In verband met de vroege vertrektijd bleven we de nacht ervoor al slapen bij onze vrienden uit de kerk, Tim en Eunice Allie. Eunice reed ons naar het vliegveld in Santa Ana alwaar het vliegtuig keurig op tijd vertrok. Na een gezellige heenreis (ik zat naast twee gezellig keuvelende heren bij de nooduitgang) kwamen we rond 15.00 plaatselijke tijd aan. Op het vliegveld werden we opgewacht door Irma's broer en een oude vriendin van haar. Terwijl we in de richting van de taxibus liepen, vonden op de grond precies genoeg geld om de rit van te betalen, dus dat was een prachtig begin! Eenmaal onderweg naar het huis van Irma's broer in Coacalco (ten noorden van de stad) kwamen we in een maar zeer langzaam oplossende file te staan. Daar zag ik al hoe arm veel mensen in Mexico zijn. Langs de weg stonden tientallen grote tenten waarin men houten meubels maakte en deze ook probeerde te verkopen. Even later ontdekten we waarom de file niet wilde oplossen. Er was namelijk een gigantische overstroming door de hevige regenval eerder die week. Daarnaast waren de wegen natuurlijk ook niet van topkwaliteit, dus het was even flink slalommen. Na dit oponthoud kwamen we zonder verdere problemen bij ons onderkomen voor die hele week aan. Het huis van Milton en Coco (zo noemen ze haar) is niet bijzonder groot, maar heeft toch vier slaapkamers boven. De kleinste kamer was voor mij. Gelukkig was de kamer groot genoeg om een week in te kunnen slapen en ook m'n spullen nog kwijt te kunnen. Die vrijdag bleef het regenen en 's avonds zijn we nog even echte taco's wezen proeven in een restaurantje.

De volgende dag zijn we naar het centrum van de stad gegaan. Het centrale plein, het Zócalo, was helemaal afgezet vanwege de voorbereidingen voor de Onafhankelijkheidsdag op dinsdag en de korte toespraak van de president op maandagavond. Het was natuurlijk al gigantisch druk in de stad. We hebben de kathedraal bekeken en zijn naar de opgravingen van de Templo Mayor geweest. Daarna zijn we de drukte ontvlucht en naar een ander stadsdeel gegaan, waar we bij een restaurant genaamd 'La Jirafa y la Mula' ('De giraffe en de ezel') bijzonder bier hebben gedronken (zie foto) en een zeer grote, langgerekte quesadilla hebben verorberd. De naam was overduidelijk met een reden gekozen ;)

Die avond was tijd voor karaoke in huis! Muzikale zoon Nando gaf een verjaardagsfeest voor zijn vrienden, omdat hij op zondag jarig zou zijn. Nu zijn de meeste Mexicanen iets 'danseriger' aangelegd dan de gemiddelde Nederlander, dus naarmate de avond vorderde, moest er ook gedanst worden. Ik hield het maar bij het zingen van twee nummers en vreemd genoeg werd ik door het apparaat beoordeeld met een 8 en een 7. Ik vermoed dat je pas echt goed was als je een 1 of een 2 scoorde ;)

Omdat dit zo een erg lang verhaal dreigt te gaan worden, zal ik de tijdmachine iets versneld afspelen. Op zondag hebben we meer familieleden van Irma gezien en zijn we 's avonds naar de kerk gaan, waar Malcolm weinig van begreep omdat hij geen Spaans spreekt. Op maandag stond het absolute hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) van de vakantie op het programma: de piramides! Het was prachtig weer en niet te druk, dus een uitstekende dag. We hebben alle piramides beklommen, enorm veel foto's gemaakt en zijn voldaan weer naar huis gegaan. Op maandagavond begon de nationale feestdag, dus werd er gezellig en uitgebreid gegeten en tv gekeken.
Op dinsdag, de Onafhankelijkheidsdag zelf, gingen Malcolm en Irma op bezoek bij familie. Ik wilde echter naar de stad toe en ben met dochter (en dokter) Isis meegegaan. Zij ging aanvankelijk met mij mee op ontdekkingsreis, maar bedacht onderweg dat ze nog druk was met een opdracht, dus ik moest alleen verder. Ik heb een aantal interessante dingen gezien en ben aan het einde van de middag naar het zuiden gereisd om het grote Aztekenstadion te bekijken. Helaas kon ik het stadion niet van de binnenkant bekijken...

Op woensdag hebben we met z'n drieën de stad per tourbus bekeken. We zaten op het dak van de dubbeldekkerbus en het was gewoon heet tijdens de tour! We hebben de meeste bezienswaardigheden van de stad wel gezien en zijn daarna bij een restaurant in het centrum gaan eten. Ik wilde graag 'carne asada', want dat had ik in Mexico nog niet gehad. Tijdens het eten kon ik toevallig de herhaling van de tweede helft van Ajax-PSG bekijken, dus dat was natuurlijk mooi meegenomen :) Na het vroege diner hebben we de metro genomen naar de UNAM (Universidad Nacional Autónoma de México), alwaar ik graag de buitenkant van de bibliotheek wilde zien. Dit gebouw is aan alle vier de zijden prachtig beschilderd. Bekijk de foto's en raak overtuigd, zou ik zeggen.

Op donderdag was het helaas tijd voor mij om weer terug te gaan. Ik kan terugkijken op een hele leuke week waarin ik veel mensen heb leren kennen. Mexicanen zijn heel erg gastvrij en vriendschappelijk, zelfs naar Nederlanders toe van wie ze op het WK hebben verloren ;) De meesten beweren nog steeds dat het geen penalty was, maar sommigen zijn gewoon realistisch en eerlijk en geven toe van wel. Ik ben aan het einde van de morgen door Malcolm, Irma en haar broer Pepe naar het vliegveld gebracht. De bedoeling was dat ik hen ruim een week later (na m'n terugkeer uit Seattle) weer zou zien, maar dat liep helaas anders...

De volgende dag zat ik op kantoor en 's morgens kreeg ik van Irma een Whatsapp-berichtje dat Malcolms moeder was overleden in haar slaap. Zij woonde ook in San Diego, ruim 5 minuten hier vandaan. Er moest natuurlijk van alles worden geregeld voor de begrafenis, dus zij kwamen op zaterdagmiddag al terug. Erg jammer voor hen zelf ook, omdat ze nog niet alle familieleden hadden ontmoet.

Tot zover deel 1 van mijn verslag. Ik hoop spoedig deel 2 te schrijven, dat zal gaan over mijn tweede trip en alles wat er verder nog is gebeurd tot op heden.

Tot snel!

Gerco